ملاقات فرزند ؟ و شرایط ان بعد از طلاق

حال در مواردی هم ممکن است حق ملاقات از یکی از آنان سلب شود که این موضوع باید روشن شود که اگر طفل به طرف مقابل داده شود چه خطرات و عوارض و مشکلات و یا شرایط ناگواری احتمال تهدید به طفل را دارد که بخشی از آن عبارتند از :

1. بیماری حاد و مُسری

2. خطرات جانی

3. سایر مواردی که برحسب نظریه پزشکی قانونی به عبارتی خوف و تحولات روحی، روانی، اخلاقی و غیرهُم است.

گاه به محض جدائی موقت یا دائم یکی از زوجین به شهر دیگری میرود و حق ملاقات را برای طرف دیگر با بُعد مسافت و هزینه مواجه می سازد. عموماً این گونه افراد به دستور و بررسی قاضی پرونده نقطه ملاقات را برحسب مسافت تعیین می نماید که برای طرفین قابلیت ملاقات باشد. اگرچه در قانون حمایت خانواده و قانون مدنی تصریح شده است که طفل تا مادام (چه دختر و چه پسر) که به سن ۷ سالگی برسد حضانت با مادر است و بعد از هفت سالگی اگر دختر باشد تا سن ۹ سال قمری نزد پدر می ماند و هرگاه به ۹ سال قمری تمام رسید حق انتخاب با دختر است که به ملاقات تن دردهد یا خیر و نزد پدر یا مادر باشد. هم چنین فرزند ذکور بعد از سن ۷ سال تا ۱۵ سال قمری حق حضانت با پدر است و بعد از آن هر دو به بلوغ شرعی می رسند و می توانند انتخاب نمایند. لکن در تفسیر قانون و عرف آمده است که تا مادام که زوجه مطلقه شوهر نکرده باشد نگهداری دختر به او داده میشود و اگر شوهر اختیار کند همسر جدید زن به آن دختر نامحرم است و در این راستا پدر می تواند مطالبه نگهداری فرزند دختر را نیز داشته باشد. همچنین حق ملاقات مادر با طفل در هر صورت ثابت است و این حق را نمی توان حتی از مادر فاسد الاخلاق دریغ نمود . در صورت فاسدالاخلاق بودن مادر می توان در یک محیط مناسب وبا حضور اشخاص مورد اعتماد ملاقات بین مادر و فرزند برقرار کرد.