“ما در کنار شما در هر مرحله”
از مرحله تحقیقات اولیه تا دفاع در دادگاه، تیم وکلای ما همواره در کنار شما خواهد بود. ما از شما گوش میدهیم، شما را راهنمایی میکنیم و همه تلاش خود را برای حفظ حقوق شما انجام میدهیم.
بر اساس ماده 287 قانون آیین دادرسی کیفری، قرار تامین کیفری اطفال و نوجوانان شامل قرار نگهداری موقت است. این اقدام انجام میشود تا حقوق بزه دیده حفظ شود و فرار متهم از دادگاه پیشگیری شود.
قرار تامین کیفری موقت برای اطفال و نوجوانان تا حداکثر 2 سال صادر میشود،
البته بسته به نوع جرم و شرایط مورد بررسی.
این مدت ممکن است توسط دادگاه تعیین شود و در صورت نیاز، میتواند تمدید شود. هدف از قرار تامین کیفری موقت، حفظ حقوق متهم اطفال و نوجوانان و جلوگیری از فرار آنها در طول فرآیند دادرسی است. همچنین، بر اساس ماده 292 قانون آیین دادرسی کیفری، قرار تامین کیفری موقت قابل اعتراض است.
در صورتی که متهم یا نماینده قانونی او، معترض به صدور یا تمدید قرار تامین کیفری موقت باشند، میتوانند اعتراض خود را به دادگاه بیان کنند و درخواست لغو یا تغییر قرار تامین کیفری موقت را داشته باشند.
دادگاه در این صورت، بررسی اعتراض را انجام داده و تصمیمی به شأن مورد صدور میکند.
قرارهای تامین کیفری اطفال و نوجوانان چیست؟
مقصود از قرار تامین کیفری اطفال و نوجوانان، صدور قرارهایی است که با هدف تضمین حقوق و جلوگیری از فرار متهمان اطفال و نوجوانان صادر میشوند.
این قرارها در جریان تحقیقات مقدماتی و قبل از برگزاری دادگاه، توسط بازپرس یا قاضی پرونده صادر میشوند.
انواع قرار تامین کیفری اطفال و نوجوانان عبارتند از:
1. قرار نگهداری موقت: در این نوع قرار، متهمان اطفال و نوجوانان به صورت موقت و تا زمان برگزاری دادگاه، در مراکز نگهداری مخصوص قرار میگیرند. این اقدام به منظور جلوگیری از فرار متهمان و تضمین حقوق بزه دیده صورت میگیرد.
2. قرار اخذ کفیل: در این نوع قرار، یک یا چند نفر به عنوان کفیل برای متهم اطفال و نوجوان تعیین میشوند. کفیل متعهد میشود که متهم در صورت صدور فراخوان دادگاه، حضور داشته باشد. در صورت عدم حضور متهم، میتواند تعهدات مالی خود را از دست بدهد.
3. قرار اخذ وثیقه: در این نوع قرار، متهم اطفال و نوجوان میتواند با پرداخت وثیقه مالی، از مراکز نگهداری آزاد شود. مبلغ وثیقه توسط دادگاه تعیین میشود و در صورت عدم حضور متهم در دادگاه، وثیقه ممکن است از دست رود.
موارد صدور و ماده قانونی قرار نگهداری موقت
ماده ۲۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری برای صدور قرار نگهداری موقت در موارد زیر استفاده میشود:
1. عدم امکان معرفی کفیل یا وثیقه برای متهمان نوجوان بالای ۱۵ سال.
2. جرایم دارای مجازات سلب حیات، حبس ابد یا قطع عضو و جنایات عمدی علیه تمامیت جسمانی که میزان دیه آنها ثلث دیه کامل یا بیشتر است.
3. جرایم تعزیری درجه چهار و بالاتر.
4. جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی کشور که دارای مجازات درجه پنج و بالاتر هستند.
5. ایجاد مزاحمت، آزار و اذیت بانوان و اطفال
بیشتر بخوانید :
اعتراض به قرار نگهداری موقت ؟؟
بر اساس تبصره ماده ۲۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری، قرار نگهداری موقت تابع آثار و احکام قرار بازداشت موقت است.
در عمل، این بدان معنا است که اگر فردی مورد قرار نگهداری موقت قرار گرفته است، میتواند علیه آن قرار اعتراض کند. شرایط و نحوه اعتراض به قرار نگهداری موقت بر اساس ماده ۲۳۹ قانون آیین دادرسی کیفری تعیین میشود.
ماده ۲۳۹ این قانون تعیین میکند که قرار بازداشت موقت باید مستدل و موجه باشد و مستند قانونی و ادله آن و حق اعتراض متهم باید در متن قرار ذکر شود.
به طور کلی، نحوه اعتراض ممکن است به تقدیم یک لایحه کتبی از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی صورت گیرد. این لایحه باید توسط وکیل یا نماینده قانونی متهم اطفال و نوجوان یا خود نوجوان تقدیم شود. اعتراض ممکن است از طریق کانون اصلاح و تربیت صورت بگیرد و باید مراحل اداری مربوطه را طی کند.
در هر صورت، برای اطلاعات دقیقتر و نحوه اعتراض در مورد موارد خاص، توصیه میشود به وکیل یا نماینده حقوقی خود مراجعه کنید تا در مورد شرایط و مراحل اعتراض به قرار نگهداری موقت به شما راهنمایی کند.
قرار نگهداری موقت چند روز است؟
ماده ۲۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص مدت قرار بازداشت موقت تعییناتی دارد. بنابراین، میتوان با مراجعه به این ماده، مدت زمان قرار نگهداری موقت را بررسی کرد.
به طور کلی، ماده ۲۴۲ تعیین میکند که مدت بازداشت موقت نباید از حداقل مجازات حبس مقرر در قانون برای آن جرم کمتر باشد.
در جرائم موجب مجازات سلب حیات، مدت بازداشت موقت حداکثر دو سال است و در سایر جرائم، مدت بازداشت موقت حداکثر یک سال است. به علاوه، در جرایم مستوجب حبس که حداقل زمان حبس مقرر در قانون برای آنها کمتر از یک سال باشد، مدت بازداشت موقت تا حداقل مجازات قانونی آن جرم خواهد بود. در جرایم مستوجب حبس که حداقل مجازات قانونی آنها بیش از یک سال است، مدت بازداشت موقت حداکثر یک سال خواهد بود.
همچنین، در جرایم مربوط به مواد مخدر، مدت بازداشت موقت حداکثر ۴ ماه خواهد بود. اهمیت دقیقترین و بهروزترین اطلاعات در مورد مدت زمان قرار نگهداری موقت در خصوص جرم خاصی و مجازات مربوطه است. لذا، در صورت نیاز به اطلاعات دقیقتر، توصیه میشود با وکیل یا نماینده حقوقی خود مشورت کنید.
