“ما در کنار شما در هر مرحله”
از مرحله تحقیقات اولیه تا دفاع در دادگاه، تیم وکلای ما همواره در کنار شما خواهد بود.
شما را راهنمایی میکنیم و همه تلاش خود را برای حفظ حقوق شما انجام میدهیم.
بیماریهای مسری، به عنوان یک تهدید علیه امنیت سلامت افراد در جامعه، اهمیت بسیاری دارند.
بنابراین، پیشگیری از شیوع این بیماریها و محدودسازی آنها از جمله مسائل حیاتی در حوزه فقه پزشکی به حساب میآید.
به همین دلیل، تعیین مسئولیت مدنی و کیفری شخص ناقل بیماری مسری مسئلهای اهمیتزیادی دارد. در تعیین مجازات انتقال بیماری مسری، باید گفت که این انتقال ممکن است بدون در نظر داشتن عمدی یا سهوی بودن، مقصر بودن یا نبودن بیمار صورت گیرد و ممکن است منجر به ضرر و زیان شخص یا اشخاص و حتی دولتها شود.
در برخی موارد، ممکن است قصاص شخص حقیقی را به دنبال داشته باشد. بنابراین، ضروری است که همه افراد با قوانین و احکام قانونی مربوط به جرم انتقال بیماریهای واگیردار آشنا باشند. از این رو، آشنایی با مسائل مربوط به مسئولیت مدنی و کیفری در انتقال بیماریهای مسری بسیار اهمیت دارد.
این امر به منظور کنترل و پیشگیری از شیوع بیماریهای مسری و حفظ سلامت جامعه بسیار حیاتی است. با ما در ادامه این مقاله همراه باشید .
معرفی انواع بیماری های مسری
بیماریهای مسری به صورت گستردهای وجود دارند و میتوانند در طیف وسیعی از ویژگیها و شدتها باشند. برخی از رایجترین بیماریهای مسری عبارتند از:
1. کروناویروس (COVID-19): یک بیماری واگیردار تنفسی است که توسط ویروس کروناویروس انتقال مییابد.
2. جذام: بیماری عفونی خطیری است که توسط باکتری مایکوباکتریوم لپرا انتقال مییابد و معمولاً بر روی پوست و عناصر عصبی تأثیر میگذارد.
3. طاعون: یک بیماری عفونی خطرناک است که توسط باکتری یرسینیا پستیس انتقال مییابد و میتواند شدید و حتی مرگبار باشد.
4. وبا: بیماری عفونی وایمیهایی است که توسط گونههای خاصی از باکتری وایبریو کلیر در تماس با پوست یا باخترفاعل انتقال مییابد.
5. آنفولانزا (انفلوانزا): یک بیماری عفونی تنفسی است که توسط ویروسهای آنفلوانزا انتقال مییابد و ممکن است با علائم شدیدی همراه باشد.
6. ایدز (HIV): عفونت ویروس ایمنوسكتبالی همهگیر است که سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار داده و میتواند به ایدز (سندرم نقص ایمنی خاص) منجر شود.
7. سل: بیماری عفونی باکتریایی است که توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکولوزیس انتقال مییابد و معمولاً ریهها را تحت تأثیر قرار میدهد.
8. سرخک: بیماری واگیرداری است که توسط ویروس روبئولا انتقال مییابد و باعث حمامدردی، لکههای قرمز بر روی پوست و علائم دیگر میشود.
9. حصبه (زردی یرقان): بیماری واگیرداری است که توسط ویروس حصبه انتقال مییابد و باعث طاسیهای قرمز روی پوست، تب و علائم دیگر میشود.
بیشتر بخوانید : واخواهی از حکم غیابی چیست؟؟
آیا انتقال بیماری مسری جرم محسوب می شود؟
در قانون مجازات اسلامی، انتقال بیماری مسری تحت شرایط خاص میتواند جرم به شمار آید و ناقل آن با مجازات قانونی مواجه شود.
با ارجاع به ماده 492 قانون مجازات اسلامی که به مجازات قصاص یا دیه در صورتی که نتیجه به دست آمده مستند به رفتار مرتکب باشد، اشاره شده است، میتوان استناد کرد که اگر انتقال بیماری مسری نتیجهای از رفتار مرتکب باشد، میتواند موجب قصاص یا دیه شود.
همچنین، با استناد به ماده 688 قانون مجازات اسلامی که به جرم بودن هر عملی که تهدید بر علیه بهداشت عمومی به حساب میآید، اشاره شده است، میتوان نتیجه گرفت که انتقال بیماری مسری ممکن است تلقی شود به عنوان یک عمل که تهدید بر علیه بهداشت عمومی میباشد و در نتیجه مجازات قانونی را به همراه دارد.
در ماده 493 این قانون نیز آورده شده است:
لطفاً توجه داشته باشید که مشاوره حقوقی نیازمند بررسی جزئیات و شرایط حسب مورد است.
پیشنهاد میکنم در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر، با وکیل در اهواز یا وکلای متخصص موسسه حقوقی داوری دادگران عدالتخواه امید مشورت کنید.
حکم قانونی جرم انتقال بیماری مسری
در توضیح مجازات انتقال بیماری مسری و حکم قانونی آن، میبایست در نظر داشت که انتقال بیماری مسری نوعا کشنده یا انتقال هر بیماری واگیرداری که تهدیدی علیه بهداشت عمومی به شمار میآید، براساس مواد 492، 493 قانون مجازات اسلامی و ماده 688 بخش تعزیرات و مجازات های بازدارنده این قانون، جرم محسوب شده مجازات انتقال بیماری مسری را برای مرتکب به دنبال دارد.
بر اساس ماده 492 قانون مجازات اسلامی، ضامن بودن شخص جهت پرداخت دیه جنایت، به سبب مجازات انتقال بیماری مسری نوعا کشنده، در شرایطی انجام میشود که این اقدام، به عمل فرد، منتسب شده و تقصیر یا عدم تقصیر، نقشی در ضامن محسوب نشدن شخصی که جرم، به عمل او نسبت داده شده است، ندارد.
مجازات انتقال بیماری مسری به چه صورتی است؟
مجازات انتقال بیماری مسری در قانون مجازات اسلامی، بسته به شرایط و قصد عمدی یا غیر عمدی انتقال بیماری، متفاوت است. در زیر به توضیح هر یک از این موارد میپردازیم:
1. انتقال بیماری مسری نوعاً کشنده به صورت عمدی و باعث فوت شخص دیگر: در این حالت، فرد مرتکب براساس قانون مجازات اسلامی، مجازات قصاص نفس را دریافت میکند. همچنین، اگر اولیای دم (خانواده قربانی) درخواست دیه داشته باشند، فرد مرتکب باید دیه را پرداخت کند.
2. انتقال بیماری مسری نوعاً کشنده به صورت غیر عمدی و باعث فوت شخص دیگر: در این حالت، اگر عمل انتقال بیماری به فرد مرتکب نسبت داده شود، بدون در نظر گرفتن تقصیر، فرد مرتکب به عنوان ضامن شناخته میشود و باید دیه جنایت را پرداخت کند.
3. انتقال بیماری مسری که تهدیدی علیه بهداشت عمومی محسوب میشود:
در این حالت، اگر عمل انتقال بیماری تهدیدی علیه بهداشت عمومی را به همراه داشته باشد و قوانین خاصی مشمول مجازات شدیدتر نباشند، فرد مرتکب به مجازات حبس تا یک سال محکوم میشود.
در نظر داشته باشید که براساس ماده 688 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی، تشخیص تهدید آمیز بودن عمل انتقال بیماری مسری بر عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان دامپزشکی است.
افراد در انتقال بیماری مسری چه مسئولیتی دارند؟
در این بخش، به توضیح مختصری در مورد قواعد و مسئولیتهایی که از دیدگاه فقهی و حقوقی در این زمینه وجود دارد، میپردازیم:
دولت ها در برابر خسارات ناشی از بیماری مسری چه وظیفه ای دارند؟
دولت به عنوان مسئول اصلی حفظ سلامت و امنیت شهروندان، در مواجهه با بیماریهای مسری دارای مسئولیت محض است.
دولت باید اقدامات لازم را برای پیشگیری، کنترل، و درمان بیماریهای مسری انجام دهد و از انتشار آنها جلوگیری کند.
در صورتی که دولت و نهادهای دارای صلاحیت در انجام وظایف خود در جهت کنترل و پیشگیری از بیماریهای مسری کوتاهی کنند و این کوتاهی و اهمال باعث ایجاد خسارت به افراد شود، آنها مسئولیت مالی و مسئولیت قانونی متقبل خواهند بود.
آنها باید هزینههای مربوط به خسارتها را تحمل کنند و در برخی موارد، مجازاتهای انتظامی نیز برای آنها اعمال شود. اگرچه دولت دارای مسئولیت محض است، اما این مسئولیت دولت، مسئولیتهای کیفری و مدنی افراد حقیقی و حقوقی را نافی یا ناقض نمیکند.
به عبارت دیگر، برای افرادی که عمدا یا از طریق اهمال و کمکاری خود بیماریهای مسری را منتشر میکنند و خسارت به دیگران وارد میکنند، همچنان مسئولیتهای قانونی و مالی قابل اعمال است.
در نهایت، مسئولیت دولت و مسئولیت افراد حقیقی و حقوقی در بیماریهای مسری، به طور مستقل و مکمل از یکدیگر وجود دارند. هر دو دارای مسئولیتهای قانونی و معنوی خود هستند و باید به اندازه وظایف و اقدامات خود در این زمینه پاسخگو باشند.