عقد معین و عقد نامعین و تفاوت آنها

“ما در کنار شما در هر مرحله”

از مرحله تحقیقات اولیه تا دفاع در دادگاه، تیم وکلای ما همواره در کنار شما خواهد بود. ما از شما گوش می‌دهیم، شما را راهنمایی می‌کنیم و همه تلاش خود را برای حفظ حقوق شما انجام می‌دهیم.

” بر اساس ماده 183 قانون مدنی عقد یا قرارداد، تعهدی بوده که یک یا چند نفر، به یک یا چند نفر دیگر، برای انجام امری می دهند و این تعهد، مورد قبول و رضایت تمام آن ها است.

عقد معین چیست ؟

عقد معین به عنوان یک نوع قرارداد قانونی، در قوانین مدنی معرفی شده و قواعد و تشریفات خاص خود را دارد. این نوع قرارداد به دلیل پرکاربرد بودن و رواج گسترده در جامعه، دارای عناوین و نام‌های مشخصی است و انواع مختلفی دارد که هر کدام از آنها قواعد اختصاصی و خاص خود را دارند.

 در زیر، به برخی از انواع عقود معین که در قانون مدنی شناخته شده‌اند، اشاره می‌کنم: 

1. عقد بیع: قراردادی است که به واسطه آن یک فرد (فروشنده) تعهد می‌کند کالا یا مالکیتی را به فرد دیگری (خریدار) منتقل کند و خریدار نیز تعهد می‌کند مبلغ معینی را به فروشنده پرداخت کند. 

2. عقد اجاره: قراردادی است که بر اساس آن یک فرد (موجر) ملکی را به فرد دیگری (مستأجر) واگذار می‌کند و مستأجر نیز تعهد می‌کند که به موجر اجاره معینی را پرداخت کند. 

3. عقد رهن: قراردادی است که بر اساس آن یک فرد (رهن‌دار) ملکی را به فرد دیگری (رهن‌گیر) واگذار می‌کند تا به عنوان تضمین برای پرداخت یک بدهی یا انجام یک التزام خدمت کند.

بیشتر بخوانید :  فیش حج متوفی

 4. عقد وکالت: قراردادی است که بر اساس آن یک فرد (وکیل) به فرد دیگری (موکل) اجازه می‌دهد تا به نمایندگی از وکیل در امور حقوقی یا قضایی عمل کند.

5. عقد کفالت: قراردادی است که بر اساس آن یک فرد (کفیل) تعهد می‌کند به جای فرد دیگری (مکفول) در قبال یک التزام مالی یا قانونی پاسخگو باشد.

 6. عقد هبه: قراردادی است که بر اساس آن یک فرد (هبه‌کننده) مالکیت یا حقوقی را به فرد دیگری (منحه) واگذار می‌کند بدون اینکه در مقابل آن هزینه‌ای دریافت کند.

 در هر یک از این عقود معین، قواعد انعقاد و اجرای قرارداد به طور جداگانه تعیین شده است و طرفین موظفند در هنگام انعقاد این قراردادها، علاوه بر رعایت قواعمومی صحت معاملات، قواعد مربوط به هر نوع عقد را نیز رعایت کنند. این قواعد شامل شرایط اساسی معامله، تعهدات طرفین، روش انتقال مالکیت یا حقوق، مدت زمان و اعتبار قرارداد، حقوق و تعهدات جانب ثالث و سایر موارد مربوطه می‌شود.

عقد نامعین چیست ؟

ماده 10 قانون مدنی کشور صراحتاً بیان می‌کند که قراردادهای خصوصی، مگر اینکه با قوانین صراحتاً مخالفت کنند، نافذ هستند. این به این معنی است که افراد در معاملات خصوصی خود با دیگران مجازند قراردادهایی را بسته و تعهداتی را به شکلی که در قانون تعیین نشده است، بپذیرند.
با این حال، عقود خصوصی باید با رعایت قواعد و مقررات کلی قراردادها انعقاد شوند و نباید با قوانین و شرایع مخالفت کنند.
 بنابراین، شرایط عمومی صحت معاملات که شامل عواملی مانند قصد و رضایت طرفین، صلاحیت قراردادی آنها، موضوع معامله و مشروعیت آن و همچنین رعایت قوانین و مقررات عمومی است، باید رعایت شود. 
در نتیجه، با استناد به ماده 10 قانون مدنی، می‌توان گفت که قراردادهای خصوصی بدون نیاز به عنوان خاصی در قانون، میان افراد انعقاد می‌شوند.
 این نوع قراردادها به دلیل آزادی اراده افراد و عدم نیاز به عنوان خاص در قانون، به عنوان عقد نامعین شناخته می‌شوند.
عقد معین و عقد نامعین و تفاوت آنها

تفاوت عقد معین و عقد نامعین :

تفاوت اصلی بین عقد معین و عقد نامعین در روش تعیین شرایط و تکالیف قراردادی است، در عقد نامعین، رعایت شرایط عمومی صحت قراردادها کفایت می‌کند. 

به عبارت دیگر، برای انعقاد و اعتبار قرارداد نامعین، کافی است شرایط عمومی مانند قصد و رضایت طرفین، صلاحیت قراردادی آنها و موضوع قرارداد رعایت شود. 

در این حالت، اگر شرایط و تکالیف خاصی در قرارداد مشخص نشده باشند، طرفین می‌توانند به توافق خود برسند و تعیین تکالیف خاص را به توافق دو طرف بسپارند.

 در عقد معین، علاوه بر رعایت شرایط عمومی صحت قراردادها، باید قوانین و مقررات خاص مربوط به آن نیز رعایت شود. به عبارت دیگر، در این نوع قراردادها، تعیین تکالیف و شرایط خاصی در قانون یا مقررات خاص ذکر شده است و طرفین باید به این تکالیف و شرایط خاص پایبند باشند. 

بنابراین، در صورت سکوت قرارداد و عدم تعیین تکلیف در عقد نامعین، طرفین می‌توانند با توافق خود تکالیف خاص را مشخص کنند. اما در عقد معین، ابتدا باید به متن قانون یا مقررات خاص مربوطه رجوع کرد و بررسی کرد که در این مورد چه قانونی وجود دارد. 

به عنوان مثال، در عقد بیع که یک نوع عقد معین است، اگر در قرارداد زمان تحویل کالا مشخص نشده باشد، باید به قانون مدنی رجوع کرد و تعیین تکلیف مربوطه را در آن یافت.

نحوه تشخیص عقد معین از عقد نامعین :

هنگامی که نام عقدی که شما برای آن انتخاب می‌کنید، ممکن است با تعریف عقد در قانون متناقض باشد، می‌تواند به ابهام و اختلاف نظر درباره معین یا نامعین بودن عقد منجر شود. 

بیشتر بخوانید :  اثبات طلاق صوری (نکته بسیار مهم)

در این موارد، قاضی دادگاه مسئول تشخیص و تعیین نوع عقد خواهد بود. قاضی، با مراجعه به نوع تعهد و تکالیفی که در عقد ایجاد شده است و با بررسی قصد و نیت طرفین در انعقاد عقد، به عنوان همچنین با توجه به شرایطی که در قانون برای هر نوع عقد تعیین شده است، عنوان عقد را مشخص خواهد کرد.

 قاضی ممکن است با مطالعه قوانین مرتبط و استناد به دستاوردهای قضایی قبلی و عرف جامعه، تصمیم بگیرد که عقد شما به عنوان عقد معین یا نامعین شناخته شود.

 تصمیم قاضی در این خصوص براساس تفسیر قوانین و مقررات مربوطه و تحلیل و بررسی جزئیات و شرایط عقد صورت می‌گیرد. در نتیجه، در صورت بروز اختلاف و ابهام درباره معین یا نامعین بودن عقدی که شما منعقد کرده‌اید، قاضی دادگاه مسئول تشخیص و تعیین نوع عقد خواهد بود و بر اساس بررسی شرایط و عوامل مختلف، تصمیم خواهد گرفت.

“حمایت حقوقی قوی در لحظات حساس”

 وکیل در اهواز و تیم وکلای موسسه حقوقی دادگران عدالتخواه امید آماده است تا از حقوق شما  محافظت کند. تجربه ما در زمینه قوانین کیفری و رویکرد حقوقی دقیق، به ما امکان می‌دهد تا به شما درباره حقوق و مسائل مربوط به این زمینه راهنمایی کنیم.

راه های ارتباطی با وکلای موسسه

موسسه حقوقی و داوری دادگران عدالتخواه امید وکیل در اهواز با مدیریت جناب آقای رضا دانش وکیل پایه یک دادگستری، مفتخر است با بهره گیری از کادری مجرب از وکلای متخصص در تمامی امور حقوقی و کیفری؛ آماده ارائه هرگونه خدمات وکالتی و مشاوره ای برای اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از شرکتهای خصوصی و دولتی در تمامی مراجع قضایی و دادگستری می باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *